بررسی تطبیقی اثربخشی زوج درمانی هیجان محور (efct) و زوج درمانی روایتی (nct) بر کیفیت زناشویی و کارکردهای مختل هیجانی، شناختی و رفتاری زوجین آشفته

چکیده: آشفتگی روابط زوجی ازجمله شایع ترین عوامل استرس زای دهه های اخیر است که تاثیرات منفی قابل توجهی بر سلامت زیستی، روانی و اجتماعی زوجین و فرزندان آنها دارد. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی زوج درمانی روایتی و هیجان محور بر کیفیت زناشویی و کارکردهای مختل هیجانی، شناختی و رفتاری زوجین آشفته انجام شد. طرح پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی و نمونه آماری شامل 18 زوج بود که به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی efct و nct گمارده شدند و بین 8 الی 12 جلسه 90 دقیقه ای زوج درمانی روایتی یا هیجان محور دریافت کردند. آزمودنی ها با استفاده از مقیاس های سازگاری زناشویی (das)، فرم کوتاه تجارب در روابط نزدیک (ecr-s)، اسنادهای ارتباطی (ram)، ویراست دوم مقیاس مقابله با تعارض رحیم (roci-2) و ویراست سوم پرسشنامه بالینی چند محوری میلون (mcmi-iii) در مراحل غربالگری، پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که در مرحله پس آزمون رویکرد nct موجب بهبودی معنادار کیفیت زناشویی و کارکردهای مختل رفتاری و رویکرد efct موجب بهبودی کیفیت زناشویی، کارکردهای مختل هیجانی و شناختی گردید. تاثیر معنادار رویکرد nct در مرحله پیگیری پایدار نبود ولی بهبودی در گروه efct همچنان به صورت معنادار پایدار بود (به جز دلبستگی اجتنابی) و همچنین این رویکرد باعث بهبودی معنادار کارکردهای مختل رفتاری در این مرحله شد. نسبت تغییرات معنادار بالینی در هر دو مرحله پس آزمون و پیگیری در گروه efct بیشتر بود ولی از این لحاظ بین دو گروه آزمایشی تفاوت معناداری در مراحل مذکور وجود نداشت.